Glog

Latinski naziv: cratageus oxycantha 

To su listopadni grmovi srednje veličine, čak ponekad manje drvo, u povoljnim uslovima visine do 12 m. Drvo gloga je tvrdo i žilavo. Kora je glatka, sivopepeljaste boje, sa grančicama na kojima je raspoređeno trnje. Ono što je najbitnije su listovi i cvetovi: beli su ili ružičasti. Listovi su trouglasti i petouglasti, sa donje strane su svetli, plavkastozeleni, a sa gornje strane tamnozeleni i sjajni.  Kod belog gloga prašnici su crveni, cvet izgleda bujniji nego kod crvenog gloga. Plodovi su crvene boje i beru se kad sazru, u kasno leto.

Za lek se skupljaju cvetovi sa cvetnim stabljikama, listovi i plodovi bez peteljke. Cvetovi i listovi se beru u proleće. Listovi se beru nakon cvetanja.
 
Glog sadrži: flavonoide (hiperozid i viteksin), fenolkarbonske kiseline i triterpenske kiseline, amine, ksantine.

Glog važi za jednu od najvrednijih i najdelotvornijih biljaka za srce jer jača i reguliše rad srca. Daje se kod slabosti miokarda (srčanog mišića), kod osećaja pritiska i stezanja oko srca, ubrzanog rada srca (tahikardije) i povišenog krvnog pritiska. Glog deluje i smirujuće pa se savetuje kod nervoze i lošeg sna. Koristi se kod blagih stenokardičnih i bradikardičnih tegoba, kakve su najčešće u menopauzi. Glog se koristi i kao homeopatski preparat pod imenom crataegus.