Gojazni na dijalizi nisu u rizičnoj grupi

Novo istraživanje pokazalo da je od pacijenata, kojima je neophodna dijaliza, najveću smrtnost imaju oni sa izrazito niskim procentom masti u organizmu.

Od svih pacijenata koji idu na dijalizu, najveća smrtnost je zabeležena kod grupe ljudi sa veoma niskim procentom masnog tkiva u telu. Kod njih, rizik je veći čak i od grupe u kojoj su najgojazniji pacijenti, pokazuje nova studija.

Istraživači su merili procenat masnog tkiva kod 671 pacijenata na dijalizi u Kaliforniji.

Za posmatrani period od pet godina, smrtnost ljudi sa manje od deset procenata masti u organizmu je dva i po do tri puta viša od onih, čiji je procenat masti između 20 i 30 odsto.
Dalja analiza potvrdila je direktnu vezu između masnog tkiva i smrtnosti, naglasili su istraživači.

„Što je viši procenat masti, veće su šanse da pacijent preživi", naveo je dr Kamjar Kalantar-Zadeh iz Biomedicinskog istraživačkog instituta u Los Anđelesu.

Dr Kalantar-Zadeh je u izjavi za Američko udruženje nefrologa pojasnio:„Naše istraživanje pokazuje da telesna mast možda štiti pacijente na dijalizi. Rezultati su saglasni sa većim brojem drugih studija, koje govore o 'paradoksu gojaznosti' ili 'obrnutoj epidemiologiji' kod pacijenata kod koji su dijagnostikovane hronične bolesti bubrega ili druga hronična oboljenja".
 
„Paradoks gojaznosti" odnosi se na činjenicu da se viši indeks telesne mase (BMI) povezuje sa manjom smrtnošću za pacijente na dijalizi. Takva shvatanja su suprotna uobičajenom gledištu, po kojem gojaznost ima negativan efekat na zdravlje.
Indeks telesne mase je visinsko-težinski pokazatelj uhranjenosti pojedinca, koji se računa kada se telesna masa, izražena u kilogramima, podeli sa kvadratom visine, izražene u metrima (preporučeni indeks je u vrednosti između 18,5 i 25).

Rezultati istraživanja biće prezentovani na godišnjem sastanku Američkog udruženja nefrologa u San Dijegu.