Tokom dugog niza godina kineski lekari su razradili tzv.
klasične recepture koje se i danas nalaze u upotrebi i čine
osnovu prepisivanja recepata. Te se recepture prilagođavaju svakom pacijentu prema potrebi, dodavanjem ili izuzimanjem određenih biljaka. Postoje različiti preparati, i to u obliku čajeva, granula, kapsula, kapljica ili krema.
To su preparati napravljeni uglavnom od prirodnih lekovitih sastojaka i njihovih prerađevina biljnog, životinjskog i mineralnog porekla. Otkrivanje i primena kineskih herbalnih lekova imaju dalekosežnu istoriju i tradiciju vrednu pažnje. Još pre 3.000 godina kineska medicina imala je iskustva sa primenom lekova biljnog porekla, a najstarija sistematizovana farmakopeja potiče iz VII veka.
Od proglašenja nove Kine 1949. mnogi istraživači su radili na raznim poljima kao što su botanika, analitika lekova, hemija, farmakologija i klinička medicina. Ta istraživanja ponudila su naučnu osnovu za identifikovanje izvora i autentičnosti herbalnih lekova, a takođe i njihovog delovanja. Kasnije je bilo pokrenuto istraživanje izvora lekovitih sastojaka širom zemlje. Na toj osnovi je 1961. godine sastavljena farmakopejska knjiga Džongjaodži (Zhong Yao Zhi). Godine 1977. publikovana je Farmakopeja herbalnih lekova koja je stavila u registar rekordnih 5.767 vrsta tih lekova. Štampane su brojne stručne knjige, traktati, novine i časopisi o kineskoj medicini. Stvorene su naučne institucije, prosvetne ustanove i fabrike kineskih herbalnih lekova.
Biljke su u tradicionalnoj kineskoj medicini svrstane u pet grupa prema temperaturnom dejstvu: jako hladno, hladno, umereno, toplo i vruće. Neke deluju u površinskim slojevima organizma, a neke u dubini. Uz to, svaka biljka deluje u određenom funkcionalnom području, što se takođe mora uzeti u obzir. Različiti delovi iste biljke imaju i različito delovanje zato treba obratiti pažnju na to da li će se koristiti koren, stabljika, list ili cvet. Dosad je sistemski obrađeno oko 3000 biljaka, dok se u svakodnevnoj upotrebi nalazi njih 350.
To su preparati napravljeni uglavnom od prirodnih lekovitih sastojaka i njihovih prerađevina biljnog, životinjskog i mineralnog porekla. Otkrivanje i primena kineskih herbalnih lekova imaju dalekosežnu istoriju i tradiciju vrednu pažnje. Još pre 3.000 godina kineska medicina imala je iskustva sa primenom lekova biljnog porekla, a najstarija sistematizovana farmakopeja potiče iz VII veka.
Od proglašenja nove Kine 1949. mnogi istraživači su radili na raznim poljima kao što su botanika, analitika lekova, hemija, farmakologija i klinička medicina. Ta istraživanja ponudila su naučnu osnovu za identifikovanje izvora i autentičnosti herbalnih lekova, a takođe i njihovog delovanja. Kasnije je bilo pokrenuto istraživanje izvora lekovitih sastojaka širom zemlje. Na toj osnovi je 1961. godine sastavljena farmakopejska knjiga Džongjaodži (Zhong Yao Zhi). Godine 1977. publikovana je Farmakopeja herbalnih lekova koja je stavila u registar rekordnih 5.767 vrsta tih lekova. Štampane su brojne stručne knjige, traktati, novine i časopisi o kineskoj medicini. Stvorene su naučne institucije, prosvetne ustanove i fabrike kineskih herbalnih lekova.
Biljke su u tradicionalnoj kineskoj medicini svrstane u pet grupa prema temperaturnom dejstvu: jako hladno, hladno, umereno, toplo i vruće. Neke deluju u površinskim slojevima organizma, a neke u dubini. Uz to, svaka biljka deluje u određenom funkcionalnom području, što se takođe mora uzeti u obzir. Različiti delovi iste biljke imaju i različito delovanje zato treba obratiti pažnju na to da li će se koristiti koren, stabljika, list ili cvet. Dosad je sistemski obrađeno oko 3000 biljaka, dok se u svakodnevnoj upotrebi nalazi njih 350.
Autor
Dr
Dragan
Zlatanović
Povezani tekstovi:
Svetlosna terapija je metod koji se primenjuje u estetskoj i...
Nakon evidentiranog problema, prvi korak u terapiji je odab...
Tai Či Čuan je kineska borilačka veština čiji je glavni cilj...
Magnetoterapija predstavlja primenu energije elektromagnetno...
Broj komentara: 0
Vaš komentar nam je veoma dragocen, molimo upišite ga ovde